Najem instytucjonalny to doskonała alternatywa wobec tradycyjnego najmu, ponieważ chroni właściciela przed nieuczciwymi lokatorami. Pojęcie najmu instytucjonalnego wprowadzono ustawą z dnia 20 lipca 2017 roku o Krajowym Zasobie Nieruchomości, a według definicji zawartej w ustawy o ochronie praw lokatorów z dnia 11 września 2017 roku, najem instytucjonalny jest umową najmu lokalu mieszkaniowego, zawieraną z osobą prywatną lub prawną bądź jednostkę organizacyjną, która może prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali.
Kto może zawrzeć umowę najmu instytucjonalnego?
Zgodnie z obowiązującymi przepisami umowę najmu instytucjonalnego może zawrzeć tylko podmiot, którego działalność związana jest z wynajmem mieszkań, przy czym nie musi to być właściciel nieruchomości. Najem instytucjonalny chroni interesy zarówno lokatorów, jak i wynajmujących na przykład kwatery pracownicze. W umowie precyzyjnie określa się bowiem zasady rozliczenia oraz wysokość kaucji, a także warunki pobierania innych opłat. Umowa nie musi być zgłaszana do urzędu skarbowego.
Co zawiera umowa najmu instytucjonalnego?
W każdej umowie najmu trzeba określić czas trwania, ale obowiązujące przepisy nie precyzują tego okresu – może być to także najem bezterminowy lub długookresowy. Najważniejszym jednak zapisem w umowie najmu jest prawo do eksmisji – wynajmujący ma większe możliwości w sytuacjach, gdy lokator zalega z czynszem lub nie wywiązuje się z pozostałych warunków umowy. W tradycyjnych umowach właściciel nieruchomości często musi dochodzić swoich praw w sądzie.
Umowę najmu instytucjonalnego podpisuje się przed notariuszem. W umowie znajduje się informacja o trybie egzekucji opuszczenia lokalu, a najemca, podpisując zgodę o poddaniu się procesowi egzekucji, zobowiązuje się do opuszczenia lokalu w okolicznościach opisanych w umowie.
